Schapen
Filmpje van de nieuwe schapen
Het Ouessantschaap is genoemd naar het eiland Ouessant voor de kust van Bretagne.
Door het barre klimaat en de schrale gronden is het Ouessantschaap een van de kleinste schapenrassen ter wereld.
De schouderhoogte is ongeveer 45 cm, rammen wegen tot tot maximaal 20 kg.
Bron: Wikipedia
De Wiltshire Horn is één van de oudste gefokte schapenrassen binnen Europa . De bakermat van dit ras, ligt in Engeland. ). Het ras was eeuwenlang één van de belangrijkste in het graafschap Wiltshire, waar het ook zijn naam aan dankt. In de eerste helft van de 20e eeuw raakte het bijna uitgestorven.
De belangrijkste eigenschap van de Wiltshire Horn is de extreme kortwolligheid. De wol groeit het hele jaar en valt bij voldoende warmte doorlopend uit. Scheren is dus absoluut niet nodig! Bij kou ontwikkelt de Wildshire Horn een wintervacht van hooguit 2cm lengte. Doordat de Wiltshire Horn wel de normale hoeveelheid wolvet produceert is de vacht volledig waterdicht. In het voorjaar laat de wintervacht los. Wanneer de omgeving rijk aan vogels is verdwijnt bijna alle wol nestwaarts.
voor meer informatie over dit ras of overige bijzondere rassen:
Bron: https://www.delooman.nl/wilthire-horn-schapen/
Drents heideschaap
Het Drents heideschaap is het oudste schapenras in West-Europa, aldus de Nederlandse Fokkersvereniging “het Drents Heideschaap”. Migranten brachten het ras waarschijnlijk vanuit Frankrijk mee naar Nederland, waar het al vanaf 4000 v.Chr voorkomt, met name in Drenthe.
Kenmerken van het Drents heideschaap zijn een ranke bouw, een lange wollige staart die tot voorbij de hakken kan reiken, stugge en wat sluike wol, doffe beharing op kop en poten en een rechte neus. Er zijn allerlei kleuren mogelijk, maar bonte zwart-witte dieren zijn niet erkend.
Het ras wordt verdeeld in het oude en het nieuwe type. Het nieuwe type is ontstaan uit kruisingen met het Schoonebeker heideschaap en heeft onder andere een krommere neus en kleinere hoorns. De meeste hedendaagse Drentse heideschapen zijn van het nieuwe type.
Bron: Wikipedia
Het Kempens schaap of Kempisch heideschaap werd reeds rond 1800 als een afzonderlijk ras bestempeld. In het begin van de 20e eeuw kwam het nog bij tienduizenden voor over de gehele Belgische en Nederlandse Kempen.
Kempens schaap op de Kalmthoutse Heide
Voor de opkomst van de kunstmest waren deze schapen een levensnoodzakelijk onderdeel van het leven in de Kempen. Zij zorgden voor de mest die de akkers vruchtbaar moest maken. De lammeren van de Kempense schapen gingen destijds, in het tweede jaar, via kooplui naar de Belgische polders rond de Schelde om daar vetgemest te worden.
Begin 19e eeuw werden door Napoleon en later door Willem I van Nederland, Spaanse merino’s naar de Kempen gehaald om de wol van het lokale ras te verbeteren. Dit verklaart meteen waarom de wol van het Kempense schaap beter is dan deze van de andere heideschapen die verder in Nederland voorkomen.
Met het herbebossen en het in cultuur brengen van deze arme zandgronden begin van de 20e eeuw, liep het aantal Kempense heideschapen drastisch terug.
Bron: Wikipedia
